Ύπνωση – Η ιστορία της ύπνωσης από την αρχή μέχρι και σήμερα.

Μια φορά και έναν καιρό, πριν πάρα πολλά χρόνια…

Tα ιερογλυφικά της Αρχαίας Αιγύπτου  προσφέρουν μοναδικές αποδείξεις και στοιχεία που απεικονίζουν την παρουσία και την χρήση της Ύπνωσης τόσο παλιά όσο το 1000 π.Χ. Η ύπαρξη των “ναών του ύπνου” αποτελούσαν ένα μέρος θεραπείας. Οι ιερείς των ναών χρησιμοποιούσαν τυπικές εισαγωγές στην Ύπνωση, οι οποίες αποτελούν και την βάση των τεχνικών που χρησιμοποιούμε σήμερα. Επίσης, κείμενα στα Σανσκριτικά μιλούν για “ναούς του ύπνου” και στην Ινδία. Η Ευρώπη, με 1η την Αρχαία Ελλάδα ήταν ο επόμενος σταθμός της Ύπνωσης η οποία και άνθισε σημαντικά κατά την διάρκεια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

Ας προχωρήσουμε πολλά, πολλά χρόνια μετά όπου η πρακτική  της Ύπνωσης με τα χέρια ήταν αρκετά δημοφιλής, καθώς ο  Edward the Confessor (1042-1066 μ.Χ.) παρουσίασε στο ευρύ κοινό το λεγόμενο “βασιλικό άγγιγμα”. Οι πρακτικές του ήταν τόσο δημοφιλείς που αναγνωρίστηκαν επίσημα και από την Εκκλησία της Αγγλίας κάτι που συντέλεσε στην κοινή αποδοχή της Ύπνωσης.

Κατά την διάρκεια του Μεσαίωνα, οι βασιλείς έχασαν το ενδιαφέρον τους για την Ύπνωση, η μόδα και ο τρόπος ζωής άλλαξε και η ιδέα της “θεραπευτικής υποβολής” συνδέθηκε με τις ιστορίες για μάγους και μαύρη μαγεία. Αυτή ήταν και η στιγμή που πολλές παρανοήσεις για την ύπνωση και την υποβολή διαμορφώθηκαν και πολλές  από αυτές τις ακούμε ακόμη και σήμερα.

 

 

 

 

Και αυτό φέρνει την ιστορία της Ύπνωσης γύρω στα 1500 μ.Χ. περίπου, όταν ένας Σουηδός γιατρός ονόματι Paracelsus άρχισε να χρησιμοποιεί μαγνήτες για θεραπευτικούς σκοπούς. Οι μαγνήτες χρησιμοποιούνταν ως θεραπευτικά εργαλεία και από τον Valentine Greatrakes περί τα 1600 μ.Χ. Οι θεραπευτικοί μαγνήτες συνεχίστηκαν να χρησιμοποιούνται ενεργά μέχρι και το 1700 μ.Χ., συγκεκριμένα το 1725 ένας Ιησουίτης ιερέας ονόματι Maximilian Hehl χρησιμοποιούσε τους μαγνήτες για θεραπευτικούς σκοπούς, δίπλα του μαθήτευσε ο γιατρός Franz Anton Mesmer ο οποίος και έφερε την θεραπευτική δύναμη των μαγνητών στο προσκήνιο κάνοντας την ευρέως γνωστή στον κόσμο.

Ο Mesmer επινόησε τον όρο “ζωικός μαγνητισμός – animal magnetism”, αναφερόμενος στην μαγνητική ενέργεια που υπάρχει κυρίως μέσα στον ασθενή και όχι τόσο στους μαγνήτες. Ο Mesmer έφυγε από την πατρίδα του την Βιέννη και μετακόμισε στο Παρίσι και προς τα τέλη του 1700 οι ασθενείς του ήταν όλοι γόνοι της Γαλλικής αριστοκρατίας. Ωστόσο, τα ένδοξα χρόνια του θα έφταναν σε ένα απότομο τέλος όταν η ιατρική κοινότητα άρχισε να αμφισβητεί τις μεθόδους του.

Μια επιτροπή λοιπόν σχηματίστηκε με τα πιο σημαντικά της μέλη να είναι ο χημικός Antoine Lavoisier, ο Benjamin Fraklin και ένας ειδικός στην διαχείριση του σωματικού πόνου γιατρός ονόματι Joseph-Ignace Guillotin. Η επιτροπή αποδοκίμασε και δυσφήμισε το έργο του Mesmer με τον τελευταίο να αναγκάζεται να επιστρέψει πίσω στην Βιέννη συνεχίζοντας πλέον την πρακτική του στα κρυφά. Από το 1795 – 1985, η ιδέα της χρήσης της ενέργειας ως ένα συστατικό για την θεραπεία είχε απορριφθεί από την Δυτική ιατρική και ψυχολογία.

Η ιστορία της Ύπνωσης έχει πλέον φτάσει στο 1840 και ένας Άγγλος φυσικός με το όνομα James Braid έδειξε ενδιαφέρον για το έργο του Mesmer μετά την παρακολούθηση μιας παράστασης σε ένα καρναβάλι. Έχοντας ως σκοπό να αποδοκιμάσει της τεχνική της Ύπνωσης ξεκίνησε να την ερευνά και στο τέλος μαγεύτηκε από το μεγαλείο της. Παρατήρησε ότι η σωστή τοποθέτηση του βλέμματος και η αναπλαισίωση ήταν πολύ σημαντικά στοιχεία στην πρακτική της Ύπνωσης. Ο Braid ήταν και αυτός που έδωσε στην Ύπνωση το όνομά της. Η λέξη Ύπνωση προέρχεται από την Ελληνική λέξη “ύπνος”, ωστόσο μέχρι να διαπιστώσει ο Braid ότι το συγκεκριμένο όνομα δεν ήταν ακριβές γι αυτήν την τεχνική η ονομασία Ύπνωση είχε παγιωθεί μια και για πάντα, Θα μπορούσε άραγε να φανταστεί ότι θα την χρησιμοποιούσαμε ακόμη και σήμερα;

Περίπου την ίδια εποχή με τον Braid, στην Ινδία βρισκόταν ο γιατρός James Esdaile, ο οποίος και είχε ξεκινήσει να πειραματίζεται με το να προκαλεί αναισθησία στους ασθενείς του μέσω της Ύπνωσης. Γνώρισε τεράστια επιτυχία στην Ινδία μιας και κατάφερε τη μείωση ποσοστού χειρουργικής θνησιμότητας σε μικρότερο του 5%. Παραμένοντας για πολλά χρόνια στην Ινδία κατάφερε και τελειοποίησε όλες τις τεχνικές της μεθόδου του.  Ωστόσο, όταν γύρισε στην Αγγλία, η μέθοδος του αμφισβητήθηκε από τον Βρετανικό Ιατρικό Σύλλογο και ο ίδιος διαγράφηκε. Με την εισαγωγή της χημικής αναισθησίας στα μέσα του 1800, η θεραπεία μέσω της ύπνωσης επισκιάστηκε για μια ακόμη φορά.

Το 1864, οι γιατροί  o Ambroise-Auguste Liébeault και ο Hippolyte Bernheim ίδρυσαν την Σχολή Ύπνωσης στην πόλη Nancy της Γαλλίας (Nancy School of Hypnosis). Ο νεαρός τότε Sigmund Freud φοίτησε στην σχολή ύπνωσης για λίγο διάστημα, πριν εγκαταλείψει την Ύπνωση για την “ομιλητική τεχνική” η οποία και ονομάστηκε ψυχανάλυση.

Στις αρχές του 1900, ένας Γάλλος ψυχολόγος και φαρμακοποιός με το όνομα Emile Coue έκανε μια σπουδαία ανακάλυψη, την δύναμη της αυθυποβολής ή όπως την ονόμασε “συνειδητή αυθυποβολή”. Η περίφημη φόρμουλα του ήταν “Κάθε μέρα, με κάθε τρόπο, εγώ γίνομαι καλύτερος και καλύτερος”. Ο Coue παρατήρησε ότι οι υπνωτικές δηλώσεις φέρνουν αποτελέσματα, μόνο αν γίνουν αποδεκτές  από τον πελάτη, γι αυτό και κάθε μορφή Ύπνωσης είναι αυτο-ύπνωση.

Ο κόσμος της Ύπνωσης παρέμεινε ήσυχος τα επόμενα 50 χρόνια, ωστόσο οι έρευνες γύρω από αυτήν συνεχίστηκαν, με τις πιο αξιόλογες έρευνες να είναι του Clark Hull ο οποίος το 1933 έγραψε το βιβλίο “Hypnosis and Suggestability” – “Ύπνωση και υποβολή”,  του Boris Sidis που έγραψε το βιβλίο “The psychology of suggestion” – “Η ψυχολογία της υποβολής” και του John Milne Bramwell που έγραψε το βιβλίο “The history of hypnosis” – “Η ιστορία της Ύπνωσης”.

 

 

 

Το 1958 ο Αμερικάνικος Ιατρικός Σύλλογος (AMA) παραδέχτηκε και αποδέχτηκε επίσημα την θεραπευτική χρήση της Ύπνωσης, αυτή ήταν και μια στιγμή μεγάλης αξίας για την ιστορία της Ύπνωσης.  Σπουδαίοι υπνοθεραπευτές και συγγραφείς που ασχολήθηκαν με την Ύπνωση ακολούθησαν: o George Estabrooks, o Andre Weitzenhoffer, o Dave Elman, o Leslie LeCron και φυσικά ο Milton Erickson. O Erickson χρησιμοποιούσε καθημερινά την Ύπνωση στους ασθενείς του από το 1920 μέχρι και το 1980, πολλές μέρες έβλεπε μέχρι και 14 ασθενείς την ημέρα, τα ευρήματα του άλλαξαν την πορεία της Ύπνωσης μια και για πάντα.  Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’50 και του ‘60, ο Erickson θεωρήθηκε αρμόδιος για τη διάδοση ενός εξ ολοκλήρου νέου ρεύματος ύπνωσης, την οποία αποκαλούμε Ericksonian Hypnosis, και βασικά της χαρακτηριστικά είναι οι έμμεσες υποβολές, η εμβάθυνση πολλαπλών επιπέδων και οι διπλοί δεσμοί. Η δημοτικότητα των τεχνικών Erickson οδήγησε  φυσικά στην δημιουργία και ανάπτυξη του Nευρο-γλωσσικού προγραμματισμού (NLP), που τη συνέχεια χρησιμοποιήθηκε  στις πωλήσεις της σύγχρονης εποχής, στη διαφήμιση, και στην εταιρική εκπαίδευση (business coaching).

Σήμερα, οι Jeffrey Zeig και Ernest Rossi, διατηρούν την κληρονομιά του Milton Erickson ζωντανή, στο ίδρυμα Erickson Foundation που υπάρχει προς τιμήν του στο Phoenix των Ηνωμένων Πολιτειών.

Η πιστοποιημένη εκπαίδευση Hypnosis Practitioner από το Athens NLP Studies σας παρέχει ένα εύρος τεχνικών που σας επιτρέπει να επικοινωνείτε και να έχετε τον έλεγχο του ασυνείδητου μυαλού σας εύκολα και αποτελεσματικά, καθώς μαθαίνετε ΠΩΣ να δημιουργείτε θετικές αλλαγές με διάρκεια τόσο για τον εαυτό σας όσο και για τους άλλους.

Μέχρι την επόμενη φορά να είστε πολύ καλά! Κι αν σας βοήθησε αυτό το άρθρο, μπορείτε να το μοιραστείτε και με τους δίπλα σας  με μια απλή κοινοποίηση…